Huh?! Is week 2 al voorbij?!

Tot onze schrik bedachten we ons dat we hier nu al twee weken zijn! Tijd voor een nieuwe blog, want ook deze week bracht bijzondere dingen met zich mee.

Onze vorige blog eindigde met het circus van vorige week zondag en sindsdien is er al weer genoeg gebeurd. Wij dachten dat we, na alle uitjes van vorige week, voorlopig wel genoeg uitjes hadden gedaan, maar daar waren ze het hier niet helemaal mee eens.

Maandagochtend om 9 uur (we zouden half 9 vertrekken, dus prima op tijd), vertrokken we met de bus naar een binnenspeeltuin, een soort ballorig, of zoals Jochem Myer het perfect verwoorde: Voor mensen met ADHD beter bekend als Prikkelonie. In principe was het idee van de activiteit super leuk. De kinderen konden er van alles doen: muurklimmen, van een plateau van zo'n 6 meter afspringen aan een gezekerd bungee touw, in een bak met van die schuimstukken springen. Het probleem was alleen dat het vooral voor kleine kinderen was en er voor elke activiteit een wachtrij van minimaal een half uur stond. Wij hebben die dag dus geduldig op het stoeltje buiten in de schaduw doorgebracht, samen met alle tieners die mee waren en dit ook een beetje onder hun leeftijdsgrens vonden vallen. Rond een uur of 2 gingen we met de bus weer terug naar huis en hebben we de rest van de dag met de kids en de katjes hier doorgebracht.

Die katjes is ook wel leuk om te vermelden. Vorige week, in week een hoorden we 's avonds laat opeens een continue gemiauw, maar erg hoog. Na een tijdje won Lianne haar nieuwsgierigheid en toen we even gingen kijken, vonden we een klein katje voor de deur! Nergens een moeder te bekennen en het kleine beestje was maximaal 4 weken oud (soooo cute). Omdat we niet wilden dat de moeder het kind zou verstoten hebben we er die nacht niets mee gedaan en gewacht tot de volgende dag, waar het kleine poesje (het was een meisje) nog steeds miauwend lag te wachten. Maar aan het eind van de volgende dag was het kleintje er nog steeds en hadden de kids hier ontdekt wat wij ontdekt hadden. Het kleine poesje kreeg een naam: Mitzy en werd mee naar boven genomen, waar we haar met behulp van een nieuwe medicijnen spuit melk konden geven. Het gemiauw hield hierdoor op, maar toen hoorden een paar van de jongens nog meer gemiauw, alleen verder op. Waarschijnlijk had dat katertje (ongeveer 4,5/5 weken oud) Mitzy gehoord en gaf hij het ook een kans. Toen hadden we dus opeens twee kittens: Mitzy en Rexy om te voeden. Nou zijn er hier op het terrein nogal wat zwerfkatten, waardoor die niet echt een goede naam hebben. Daarom moesten de katten weg van de groep en hebben wij een huisje voor ze gemaakt op onze 'balustrade'. We geven ze per dag 4x melk en soms in melk geweekt brood. Ondertussen zijn ze al heel sterk en kunnen ze rennen, trapklimmen en stoeien ze lekker veel, maar we zitten nog wel een beetje te bedenken wat we met ze moeten doen. Meenemen naar Nederland is niet echt een optie. We zijn nu bezig om sommige mensen van de staff hier over te halen om ze mee te nemen naar huis als cadeautje voor de kinderen. Dat ziet er positief uit, dus we houden jullie op de hoogte. We zullen foto's/filmpje van Mitzy en Rexy plaatsen op onze facebookpagina.

Maar goed, dinsdag voor de verandering geen uitje, dus gingen we weer aan het werk. Ramon weer bij de klusjesmannen en Lianne weer in de keuken. Het werk bij de klusjesmannen werd voor Ramon alleen steeds minder leuk. De werkhouding van die mannen was niet zo heel actief en hun sociale skills konden ook wel wat bijschaven gebruiken en om op een dag van 6/7 uur werken ongeveer 5 uur pauze te houden, maakt je moeierder dan echt gewoon werken. De mensen van de keuken zagen dat Ramon het niet zo heel leuk had en vroegen het aan Lianne, die het kort een beetje uitlegde. Voor we het wisten, was een van de keukenmensen naar Daniel (de keukenchef) gelopen om te vragen of Ramon niet bij ons kon komen werken. Die vond dit geen enkel probleem, maar wilde het nog even met Hava overleggen. Gelukkig vond die het goed en mocht Ramon vanaf vandaag (zondag) beginnen in de keuken.

Woensdag gingen we als uitje naar een fabriek die melk verwerkt tot producten als yoghurt, vla en chocomelk. Deze fabriek stond in Afula, rete noordelijk en een enorm mooie trip. We hebben onze ogen uitgekeken onderweg en zijn ook langs een streek gekomen waar volgens ons legermeisje Abraham zijn huis had. Afula is ook een gave stad en we zijn blij dat we op deze manier de kans krijgen om al gedeeltes van Israel te zien. Het was in de fabriek in principe best wel leuk opgezet en de kinderen hier vonden het allemaal geweldig. Zelfs de tieners vonden het leuk, ook al lieten ze dat natuurlijk niet merken, want dat is niet sababa (cool). Smiddags werkten we nog in de keuken, en toen hebben we eens even goed schoongemaakt.

Dit bleef niet onopgemerkt, want de volgende dag kwam Daniel vragen of Lianne dat had gedaan, omdat hij zich voelde alsof hij de loterij had gewonnen. Zo blij was hij dat de vaatwas hoek goed schoon was gemaakt. Aangezien Lianne schoonmaken stiekem best wel leuk vindt, werd dat haar persoonlijke missie: de hele keuken stukje bij beetje onder handen nemen en (in Ramons woorden) in de originele staat terug brengen. Donderdag is een beetje de grote schoonmaak dag, in verband met de Shabbath, dus ze kon meteen al goed beginnen.

Net als vorige week bestond de vrijdag vooral uit het voorbereiden van de Shabbath en niets doen, iets wat wij erg blij verwelkomden, aangezien de hitte hier ervoor zorgt dat al het werk dat je doet zo'n 3x meer energie kost dan in Nederland. 'S avonds, toen Shabbath begonnen was, waren we uitgenodigd om de opening ervan te komen vieren bij een gezin dat we de vorige keer in de synagoge hadden ontmoet. Een stel dat van oorsprong uit Amerika kwam, waardoor de communicatie een heel stuk soepeler verliep. We hebben een superavond gehad. De mensen waren open, lief en erg gastvrij en hebben ons uitgenodigd voor een volgende keer dat we willen komen. Daarnaast (hier komt het!) gaan ze elk jaar terug naar New York City, waar ze vandaan komen en ze hebben ons uitgenodigd om volgend jaar zomer mee te komen naar New York. We hoeven dan alleen onze tickets te betalen en dan hebben we onderdak en eten! #megakans

Zaterdag was een lekkere chilldag, waarbij we niet al teveel hebben gedaan en vandaag stonden we allebei om half 7 op om samen in de keuken te gaan werken. Stiekem hadden we na vandaag allebei weer Shabbath nodig, want het was enorm heet vandaag en we gingen juist vandaag een van de zwaarste taken doen. Nu zijn we lekker de rest van de avond vrij, omdat we voor een keertje samen thuis eten. Dit kan omdat we elke keer als we in de keuken werken, bakjes met restjes meekrijgen omdat we het niet over ons hart kunnen verkrijgen om zo giga veel weg te gooien. Onze vriezer wordt dus steeds voller :)

We zien uit naar een nieuwe week. Aanstaande donderdag komen alle kinderen terug, dus deze week staat in het teken van de voorbereiding daarop en hun ontvangst. We willen jullie gebed vragen voor onze tijd hier. De communicatie verloopt steeds soepeler, maar er zijn wel andere dingen die ons wat zorgen geven.

Heel veel liefs vanuit Neve Michael enne, als je dit nou allemaal in het echt wilt zien of je wilt Mitzy en Rexy kroelen... Kom eens langs als je durft ;)

Ramon en Lianne