Half september - half oktober: Feestmaand
Door: Ramon en Lianne
Blijf op de hoogte en volg Ramon en Lianne
19 Oktober 2014 | Israel, Pardés H̱anna Karkur
De Heer sprak tot Mozes: Spreek tot de Israëlieten en zeg: in de zevende maand, op de eerste dag van de maand, moet u een rustdag houden, een gedenkdag aangekondigd door bazuingeschal, een heilige samenkomst. U mag geen enkel dienstwerk doen en u moet de Heer een vuuroffer aanbieden. (Rosh HaShana)
De Heer sprak tot Mozes: Alleen op de tiende dag van deze zevende maand is de Verzoendag. U moet een heilige samenkomst houden. U moet uzelf dan verootmoedigen en de Heer een vuuroffer aanbieden. Op diezelfde dag mag u geen enkel werk doen, want het is de Verzoendag om voor het aangezicht van de Heer, uw God, verzoening voor u te doen. (Yom Kippoer)
De Heer sprak tot Mozes: Spreek tot de Israëlieten en zeg: Vanaf de vijftiende dag van deze zevende maand is het zeven dagen lang Loofhuttenfeest voor de Heer. Op de eerste dag is er een heilige samenkomst. Geen enkel dienstwerk mag u doen. Zeven dagen lang moet u de Heer Vuuroffers aanbieden. Op de achtste dag moet u een heilige samenkomst houden en de Heer een vuuroffer aanbieden. Het is een bijzondere samenkomst. U mag geen enkel dienstwerk doen. Vanaf de vijftiende dag van de zevende maand, wanneer u de opbrengst van het land ingezameld hebt, moet u het feest van de Heer zeven dagen lang vieren. Op de eerste dag en op de achtste dag is het een rustdag. Op de eerste dag moet u voor uzelf vruchten van sierlijke bomen, takken van palmbomen, loofbomen en beekwilgen nemen en u moet zich zeven dagen lang voor het aangezicht van de Heer, uw God, verblijden. (loofhuttenfeest)
Leviticus 23:23-41
So basically is dit wat we sinds onze vorige blog hebben meegemaakt. Feest na feest kwam er voorbij, allemaal interessant en rete gaaf om mee te maken :) Tegelijkertijd waren de afgelopen weken voor ons ook best lastig. Niet vanwege het harde werken; juist niet. Door alle feestdagen was er enorm veel vrije tijd, maar door alle dagen van rust (die hierboven ook werden genoemd) was er lang niet altijd de mogelijkheid om te reizen en er op uit te gaan. En op de dagen dat het geen rustdag was, moesten we vaak wel een ochtend werken, waardoor het geen nut meer had om nog in de bus te stappen en op reis te gaan. Vrije tijd is fijn, maar teveel vrije tijd kan op een gegeven moment best verstikkend overkomen. Dit gecombineerd met het feit dat de nieuwigheid er een beetje af begint te raken, veroorzaakte (vooral bij Lianne) de eerste tekenen van heimwee. Gelukkig zitten we in een tijdperk waar internationaal bellen helemaal geen probleem is en was het goed uit te houden. Vandaag zijn we weer begonnen met werken en we voelen ons gek genoeg meteen stukken beter en bij Lianne is de heimwee ook weer weg :)
Toch hebben we de afgelopen weken nog wel een aantal dingen meegemaakt die we graag met jullie willen delen, omdat ze gewoon erg leuk, leerzaam of interessant waren.
Een aantal dagen na Rosh HaShana ging er een groep vrouwen vanuit Neve Michael op een trip naar Betlehem en Jeruzalem. In Betlehem staat de tombe van Rachel (vrouw van Jakob) en in Jeruzalem het graf van een behoorlijk invloedrijke rabbi. In de joodse cultuur is het normaal om zulke plekken te bezoeken om daar te bidden. Lianne werd uitgenodigd om mee te gaan, iets wat wij beiden wel als eer zagen, aangezien we niet joods zijn en het toch een soort heilige plekken zijn voor Joodse mensen. 's Ochtends rond half 10 vertrokken we vanaf Neve Michael en de busreis werd gevuld met gezang en gebed waar Lianne niet heel veel van begreep, maar het landschap was erg mooi :) Betlehem ligt op niet-joods grondgebied en op het moment dat we op een klein stukje joods gebied kwamen (de tombe van Rachel), was dat duidelijk te zien. Meters hoge muren met prikkeldraad en beveiliging, allemaal behoorlijk indrukwekkend.
Toen alles klaar was, probeerde Lianne uitleg te krijgen wat de toegevoegde waarde was van bidden bij de tombes in plaats van bijvoorbeeld in de synagoge. Helaas sprak geen van de vrouwen goed genoeg engels om het uit te kunnen leggen, dus bleef het antwoord nog een tijdje uit.
Tot we de volgende Shabbat in de synagoge waren en Lianne aan de praat raakten met Shira. Zij is een van de legermeiden (Batsheiroet, als je het zo schrijft), en heeft vorig jaar Aliya gedaan vanuit Michigan, USA. Ze vind het heerlijk om dingen uit te leggen die we niet begrijpen en ook onze vraag over het bidden bij de tombes legde ze uit. Joodse mensen geloven dat iemands ziel na de dood doorleeft (in afwachting op de komst van de Meshiach, als alle doden opstaan). Rachel was kinderloos, maar kreeg nadat ze bad toch twee kinderen. Dit betekent in de joodse cultuur dat haar gebed erg sterk is. Aangezien haar ziel nog leeft, bidden ze tot haar, zodat zij kan bemiddelen en bidden tot God. Resultaat: grotere kans op gebedsverhoring. Deze specifieke tombe is daarom ook meteen de plek om heen te gaan als je een kinderwens hebt die nog niet is vervuld.
De eerste avond van Sukkoth hebben we bij Hava gegeten. Ook zij en haar man komen oorspronkelijk uit Amerika. Het was heel anders als bij Michal en Ralph, maar niet minder gezellig. De volgende dag hebben we in de Suka (de loofhut) van Ralph en Michal gegeten.
De maandag daarop ging een van de 'dromen' van Lianne uit: Paardrijden langs het strand in Israel. Samen met Shira (die vanaf dinsdag vrij was) zijn we naar Zichron Ya'akov geweest waar we gingen paardrijden. Eerst hebben we door het stadje gestruind en lekker gegeten. Zichron Ya'akov is een echt kunstig/artistiekig/hipster stadje met heel veel tweedehands en DIY winkeltjes, dus we konden onze ogen uitkijken. Als we in Israel zouden moeten gaan wonen, dan zou het zeker weten dit stadje worden :)
Woensdagochtend vertrokken we naar Akko, een historisch stadje boven Haifa. We hadden veel positieve dingen gehoord en gelezen en we waren erg benieuwd. Akko was inderdaad een mooie plek. Vooral de buitenrand (een historische muur direct aan de zee) was erg mooi. De binnenkant van de stad was best wel vervallen en op veel plekken stonk het heel erg. Rond een uur of drie besloten we daarom ook maar om op het gemak terug naar Pardes Hanna te gaan reizen. Toen we echter bij het treinstation van Akko aankwamen, was deze gesloten voor alle reizigers naar het zuiden. De trein was kapot en daarmee werd het station dan ook meteen letterlijk afgesloten voor iedereen die die kant op moest. Binnen wachten op een andere trein zat er niet in, we kregen het advies om met de bus naar Haifa te gaan en daar te trein te nemen. Zo geadviseerd, zo gedaan. Vanaf de bus in Haifa liepen we linea recta door naar het treinstation, waar we erachter kwamen dat deze woensdagavond de 8e dag van Sukkoth begon, oftewel: een rustdag, oftewel: geen openbaar vervoer meer. Heel jammer voor ons, maar we waren in het noorden van Haifa en behalve liften of de taxi waren er geen mogelijkheden meer om naar Pardes Hanna te komen. Na heel lang andere opties bedenken, gigantisch veel taxis vragen om de ritprijs, en Shalhevet bellen voor israelische opties waar wij niet van wisten waren we nog steeds in het noorden van Haifa en bestond de keuze nog steeds uit een taxirit van ongeveer 60 euro (wat we niet meer hadden in cash) of liften. Wel hadden we gehoord dat er in het zuiden van Haifa's 'groepstaxis' vertrokken richting Tel Aviv. Goedkoper en we zouden onderweg afgezet kunnen worden om het laatste stuk te liften. Wij dus met de enige stadsbus die nog reed naar het zuiden van Haifa, waar uiteindelijk geen groepstaxi te bekennen was =.=' Gelukkig vonden we daar een aantal studenten die ons heel graag wilden helpen. Een van hen liep naar een groep taxi's toe en zei dat we 150 shekel (30 euro) hadden en dat we naar Binyamina of Pardes Hanna moesten. Een van de taxichauffeurs stemde toen gelukkig in (we hebben hem zo'n 20 keer bedankt) en we waren onderweg naar Binyamina. Uiteindelijk heeft de lieve man ons voor 30 shekel (6 euro) naar het centrum van Pardes Hanna gebracht, zodat we alleen nog een klein stukje hoefde te lopen. We kunnen jullie zeggen: aan het eind van de reis waren we bijna vergeten dat we in Akko waren geweest :)
In eerste instantie waren we van plan geweest om ook nog naar Haifa te gaan, maar in onze bustocht van noord naar zuid kwamen we erachter dat het ons niet zo heel erg trekt. Daarom bewaren we ons geld nu voor een ander tripje :)
En nu, na nog een aantal vrije dagen zitten we eindelijk weer in ons eigen huisje (L) Tijdens de vakantieweken hebben we in een leeg groepshuis gezeten, omdat ons huis officieel een vakantiehuisje is voor een groep meiden. Voor ons heel lastig, maar omdat het altijd al zo geweest is, zijn de leidinggevenden niet helemaal van plan om het te veranderen. Resultaat: al onze spullen inpakken en in een leeg groepshuis met te kleine bedjes slapen. Eigenlijk een soort van kamperen. Grote voordeel daarvan: als we weer terug zijn in 'ons' huisje, waarderen we wel weer extra veel de waarde van een echt eigen plekje :)
Vandaag konden we zoals gezegd weer beginnen met werken en is ons ritme weer een beetje terug aan het komen. Hopelijk komt het ritme in het schrijven van blogs ook weer terug, want ons geheugen is niet zo goed dat we na 3 weken alles precies nog weten :)
Ook deze blog willen we afsluiten met dank en bidpunten. Het slaapritme van Lianne is weer helemaal in orde en daar zijn we mega dankbaar voor. Ook ons huwelijk heeft nog geen enkele kras of wat dan ook opgelopen, ondanks dat we nu ons gehele huwelijk al letterlijk 24/7 bij elkaar zijn. We zijn van mening dat dit niet alleen door ons eigen toedoen komt en zijn hier heel dankbaar voor.
We willen jullie vragen om te bidden voor Ramon zijn stage. Omdat hij nooit naar school gaat en niets heeft wat hem dagelijks of wekelijks eraan herinnert dat hij hier voor school is, is het soms lastig om zijn focus daarop te houden. Het gaat al steeds beter, maar gebed is nooit overbodig.
Daarnaast zijn er voor ons wat onverwachte kosten vanuit de Nederlandse overheid gekomen die te maken hebben met ons huwelijk (overschrijven zorgverzekering en zorgtoeslagen terugbetalen enzo), waardoor ons budget behoorlijk begint te krimpen. We krijgen al het eten en drinken gelukkig van Neve Michael, dus het geld is puur voor tandpasta, shampoo en 'leuke' dingen, maar we willen jullie toch vragen om voor onze financiële situatie te bidden. Vooral ook dat we het vertrouwen mogen houden dat God ons in onze behoeften zal voorzien.
Zo dat was het wel weer :)
Heel veel liefs,
Shalom en laila tov :)
Ramon en Lianne
De Heer sprak tot Mozes: Alleen op de tiende dag van deze zevende maand is de Verzoendag. U moet een heilige samenkomst houden. U moet uzelf dan verootmoedigen en de Heer een vuuroffer aanbieden. Op diezelfde dag mag u geen enkel werk doen, want het is de Verzoendag om voor het aangezicht van de Heer, uw God, verzoening voor u te doen. (Yom Kippoer)
De Heer sprak tot Mozes: Spreek tot de Israëlieten en zeg: Vanaf de vijftiende dag van deze zevende maand is het zeven dagen lang Loofhuttenfeest voor de Heer. Op de eerste dag is er een heilige samenkomst. Geen enkel dienstwerk mag u doen. Zeven dagen lang moet u de Heer Vuuroffers aanbieden. Op de achtste dag moet u een heilige samenkomst houden en de Heer een vuuroffer aanbieden. Het is een bijzondere samenkomst. U mag geen enkel dienstwerk doen. Vanaf de vijftiende dag van de zevende maand, wanneer u de opbrengst van het land ingezameld hebt, moet u het feest van de Heer zeven dagen lang vieren. Op de eerste dag en op de achtste dag is het een rustdag. Op de eerste dag moet u voor uzelf vruchten van sierlijke bomen, takken van palmbomen, loofbomen en beekwilgen nemen en u moet zich zeven dagen lang voor het aangezicht van de Heer, uw God, verblijden. (loofhuttenfeest)
Leviticus 23:23-41
So basically is dit wat we sinds onze vorige blog hebben meegemaakt. Feest na feest kwam er voorbij, allemaal interessant en rete gaaf om mee te maken :) Tegelijkertijd waren de afgelopen weken voor ons ook best lastig. Niet vanwege het harde werken; juist niet. Door alle feestdagen was er enorm veel vrije tijd, maar door alle dagen van rust (die hierboven ook werden genoemd) was er lang niet altijd de mogelijkheid om te reizen en er op uit te gaan. En op de dagen dat het geen rustdag was, moesten we vaak wel een ochtend werken, waardoor het geen nut meer had om nog in de bus te stappen en op reis te gaan. Vrije tijd is fijn, maar teveel vrije tijd kan op een gegeven moment best verstikkend overkomen. Dit gecombineerd met het feit dat de nieuwigheid er een beetje af begint te raken, veroorzaakte (vooral bij Lianne) de eerste tekenen van heimwee. Gelukkig zitten we in een tijdperk waar internationaal bellen helemaal geen probleem is en was het goed uit te houden. Vandaag zijn we weer begonnen met werken en we voelen ons gek genoeg meteen stukken beter en bij Lianne is de heimwee ook weer weg :)
Toch hebben we de afgelopen weken nog wel een aantal dingen meegemaakt die we graag met jullie willen delen, omdat ze gewoon erg leuk, leerzaam of interessant waren.
Een aantal dagen na Rosh HaShana ging er een groep vrouwen vanuit Neve Michael op een trip naar Betlehem en Jeruzalem. In Betlehem staat de tombe van Rachel (vrouw van Jakob) en in Jeruzalem het graf van een behoorlijk invloedrijke rabbi. In de joodse cultuur is het normaal om zulke plekken te bezoeken om daar te bidden. Lianne werd uitgenodigd om mee te gaan, iets wat wij beiden wel als eer zagen, aangezien we niet joods zijn en het toch een soort heilige plekken zijn voor Joodse mensen. 's Ochtends rond half 10 vertrokken we vanaf Neve Michael en de busreis werd gevuld met gezang en gebed waar Lianne niet heel veel van begreep, maar het landschap was erg mooi :) Betlehem ligt op niet-joods grondgebied en op het moment dat we op een klein stukje joods gebied kwamen (de tombe van Rachel), was dat duidelijk te zien. Meters hoge muren met prikkeldraad en beveiliging, allemaal behoorlijk indrukwekkend.
Toen alles klaar was, probeerde Lianne uitleg te krijgen wat de toegevoegde waarde was van bidden bij de tombes in plaats van bijvoorbeeld in de synagoge. Helaas sprak geen van de vrouwen goed genoeg engels om het uit te kunnen leggen, dus bleef het antwoord nog een tijdje uit.
Tot we de volgende Shabbat in de synagoge waren en Lianne aan de praat raakten met Shira. Zij is een van de legermeiden (Batsheiroet, als je het zo schrijft), en heeft vorig jaar Aliya gedaan vanuit Michigan, USA. Ze vind het heerlijk om dingen uit te leggen die we niet begrijpen en ook onze vraag over het bidden bij de tombes legde ze uit. Joodse mensen geloven dat iemands ziel na de dood doorleeft (in afwachting op de komst van de Meshiach, als alle doden opstaan). Rachel was kinderloos, maar kreeg nadat ze bad toch twee kinderen. Dit betekent in de joodse cultuur dat haar gebed erg sterk is. Aangezien haar ziel nog leeft, bidden ze tot haar, zodat zij kan bemiddelen en bidden tot God. Resultaat: grotere kans op gebedsverhoring. Deze specifieke tombe is daarom ook meteen de plek om heen te gaan als je een kinderwens hebt die nog niet is vervuld.
De eerste avond van Sukkoth hebben we bij Hava gegeten. Ook zij en haar man komen oorspronkelijk uit Amerika. Het was heel anders als bij Michal en Ralph, maar niet minder gezellig. De volgende dag hebben we in de Suka (de loofhut) van Ralph en Michal gegeten.
De maandag daarop ging een van de 'dromen' van Lianne uit: Paardrijden langs het strand in Israel. Samen met Shira (die vanaf dinsdag vrij was) zijn we naar Zichron Ya'akov geweest waar we gingen paardrijden. Eerst hebben we door het stadje gestruind en lekker gegeten. Zichron Ya'akov is een echt kunstig/artistiekig/hipster stadje met heel veel tweedehands en DIY winkeltjes, dus we konden onze ogen uitkijken. Als we in Israel zouden moeten gaan wonen, dan zou het zeker weten dit stadje worden :)
Woensdagochtend vertrokken we naar Akko, een historisch stadje boven Haifa. We hadden veel positieve dingen gehoord en gelezen en we waren erg benieuwd. Akko was inderdaad een mooie plek. Vooral de buitenrand (een historische muur direct aan de zee) was erg mooi. De binnenkant van de stad was best wel vervallen en op veel plekken stonk het heel erg. Rond een uur of drie besloten we daarom ook maar om op het gemak terug naar Pardes Hanna te gaan reizen. Toen we echter bij het treinstation van Akko aankwamen, was deze gesloten voor alle reizigers naar het zuiden. De trein was kapot en daarmee werd het station dan ook meteen letterlijk afgesloten voor iedereen die die kant op moest. Binnen wachten op een andere trein zat er niet in, we kregen het advies om met de bus naar Haifa te gaan en daar te trein te nemen. Zo geadviseerd, zo gedaan. Vanaf de bus in Haifa liepen we linea recta door naar het treinstation, waar we erachter kwamen dat deze woensdagavond de 8e dag van Sukkoth begon, oftewel: een rustdag, oftewel: geen openbaar vervoer meer. Heel jammer voor ons, maar we waren in het noorden van Haifa en behalve liften of de taxi waren er geen mogelijkheden meer om naar Pardes Hanna te komen. Na heel lang andere opties bedenken, gigantisch veel taxis vragen om de ritprijs, en Shalhevet bellen voor israelische opties waar wij niet van wisten waren we nog steeds in het noorden van Haifa en bestond de keuze nog steeds uit een taxirit van ongeveer 60 euro (wat we niet meer hadden in cash) of liften. Wel hadden we gehoord dat er in het zuiden van Haifa's 'groepstaxis' vertrokken richting Tel Aviv. Goedkoper en we zouden onderweg afgezet kunnen worden om het laatste stuk te liften. Wij dus met de enige stadsbus die nog reed naar het zuiden van Haifa, waar uiteindelijk geen groepstaxi te bekennen was =.=' Gelukkig vonden we daar een aantal studenten die ons heel graag wilden helpen. Een van hen liep naar een groep taxi's toe en zei dat we 150 shekel (30 euro) hadden en dat we naar Binyamina of Pardes Hanna moesten. Een van de taxichauffeurs stemde toen gelukkig in (we hebben hem zo'n 20 keer bedankt) en we waren onderweg naar Binyamina. Uiteindelijk heeft de lieve man ons voor 30 shekel (6 euro) naar het centrum van Pardes Hanna gebracht, zodat we alleen nog een klein stukje hoefde te lopen. We kunnen jullie zeggen: aan het eind van de reis waren we bijna vergeten dat we in Akko waren geweest :)
In eerste instantie waren we van plan geweest om ook nog naar Haifa te gaan, maar in onze bustocht van noord naar zuid kwamen we erachter dat het ons niet zo heel erg trekt. Daarom bewaren we ons geld nu voor een ander tripje :)
En nu, na nog een aantal vrije dagen zitten we eindelijk weer in ons eigen huisje (L) Tijdens de vakantieweken hebben we in een leeg groepshuis gezeten, omdat ons huis officieel een vakantiehuisje is voor een groep meiden. Voor ons heel lastig, maar omdat het altijd al zo geweest is, zijn de leidinggevenden niet helemaal van plan om het te veranderen. Resultaat: al onze spullen inpakken en in een leeg groepshuis met te kleine bedjes slapen. Eigenlijk een soort van kamperen. Grote voordeel daarvan: als we weer terug zijn in 'ons' huisje, waarderen we wel weer extra veel de waarde van een echt eigen plekje :)
Vandaag konden we zoals gezegd weer beginnen met werken en is ons ritme weer een beetje terug aan het komen. Hopelijk komt het ritme in het schrijven van blogs ook weer terug, want ons geheugen is niet zo goed dat we na 3 weken alles precies nog weten :)
Ook deze blog willen we afsluiten met dank en bidpunten. Het slaapritme van Lianne is weer helemaal in orde en daar zijn we mega dankbaar voor. Ook ons huwelijk heeft nog geen enkele kras of wat dan ook opgelopen, ondanks dat we nu ons gehele huwelijk al letterlijk 24/7 bij elkaar zijn. We zijn van mening dat dit niet alleen door ons eigen toedoen komt en zijn hier heel dankbaar voor.
We willen jullie vragen om te bidden voor Ramon zijn stage. Omdat hij nooit naar school gaat en niets heeft wat hem dagelijks of wekelijks eraan herinnert dat hij hier voor school is, is het soms lastig om zijn focus daarop te houden. Het gaat al steeds beter, maar gebed is nooit overbodig.
Daarnaast zijn er voor ons wat onverwachte kosten vanuit de Nederlandse overheid gekomen die te maken hebben met ons huwelijk (overschrijven zorgverzekering en zorgtoeslagen terugbetalen enzo), waardoor ons budget behoorlijk begint te krimpen. We krijgen al het eten en drinken gelukkig van Neve Michael, dus het geld is puur voor tandpasta, shampoo en 'leuke' dingen, maar we willen jullie toch vragen om voor onze financiële situatie te bidden. Vooral ook dat we het vertrouwen mogen houden dat God ons in onze behoeften zal voorzien.
Zo dat was het wel weer :)
Heel veel liefs,
Shalom en laila tov :)
Ramon en Lianne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
