Hard werken en Snot

De afgelopen week was een beetje raar. Hij begon zoals alle anderen, alleen dan met 10x harder werken. Gisteren zijn alle kinderen teruggebracht en klaargemaakt voor vandaag: de eerste dag van school.

De hele afgelopen week was een grote voorbereiding voor dit moment van vreugde en veel kinderen op het terrein. Het begon afgelopen zondag: naast alle normale werkzaamheden moesten alle stoelen in de grote eetzaal grondig worden schoongemaakt, want ze konden zich hier niet meer herinneren wanneer het voor het laatst gebeurd was. Dus een heleboel super agressief schoonmaakmiddel (ik denk dat als we geen handschoenen hadden gehad, onze vingers er af waren gevallen) en schuursponsjes en water uit de brandweerslang verder, waren we op de helft. Toen begon de lunch en konden we dus niet verder.

Dinsdag gingen we hier mee verder en hebben we daarna de vloer een grote beurt gegeven (lees: water met schoonmaakmiddel erop gooien, het water met een trekker weghalen, een dweil eroverheen om het laatste water weg te halen). Dinsdag begon Lianne ook aan haar grote missie: de keuken oppoetsen. En toen ze thuiskwam, had ze nog wel wat energie over dus werd de keuken van het huisje ook nog onder handen genomen. Ramon zat ondertussen al uitgeput op de bank, want die was geveld door HET SNOT. Een kleine verkoudheid dachten we, maar dat bleek toch wel wat meer te zijn.

De volgende dag werd Ramon dus als een of andere zombie wakker, waardoor hij niet kon werken. Van Lianne moest hij rust nemen om zo beter te worden. De mensen in de keuken reageerde enorm lief op zijn ziekzijn. Om de 10 minuten werd er aan Lianne (die wel aan het werk was) hoe het met hem ging en of Lianne hem niet moest bezoeken. En als ze dan zo nu en dan ging om eten of drinken te brengen, werd er een compleet overlevingspakket meegegeven bestaande uit spullen die wij juist vroeger niet zouden kiezen om iemand beter te maken: koekjes en snoepjes en een heel vies blok spul dat we maar hebben weggegooid. We kwamen er wel achter dat we door de ziekte en het werken enzo helemaal het laatste uitje van de kids hadden gemist: een trip naar de coca cola fabriek (DONDERS). Aangezien Ramon ziek was, at hij niet op de groep. Lianne ging daar wel heen en alle kids waren enorm bezorgd. Toen Lianne dan ook het eten naar hem toe ging brengen, werd er een soort van verlegen gevraagd of ze even mee mochten om bij Ramon te kijken. Het was mega schattig, want ze kunnen helemaal niet goed communiceren en het was ook echt naar binnen, box geven, even drentelen en terug naar de groep. Maar toch lieten ze op deze manier merken dat ze ons echt wel mogen en in de groep hebben opgenomen. Woensdagavond was de laatste avond van een van de inval-legermeisjes op de groep. Haar ouders zijn amerikaans en ze heeft Lianne een heel duidelijk beeld gegeven van de situatie van de meest kinderen van de groep. En die situatie was ronduit schokkend. Zelfs kinderen waarvan je het gewoon niet ziet of niet zou verwachten komen uit de meest bizarre achtergronden. Dit maakte wel dat we ons meer en meer bewust werden van het belang van Neve Michael voor die kinderen.

Donderdag was het alweer grote schoonmaakdag en voorbereiding voor de shabbat dag. Ramon lag nog steeds ziek op bed en bij Lianne was alles nog oke. Op donderdag waren alle legermeisjes die klaar waren met hun dienst dismissed en werden alle nieuwe legermeisjes rondgeleid en geintroduceerd aan de groepmoeders. De legermeisjes mochten de komende shabbat nog bij hun familie zijn en werden zondagochtend op het terrein van Neve Michael verwacht. Omdat er na de Shabbat gigantisch veel kinderen thuis zouden komen, was er geen mogelijkheid om werkzaamheden te laten liggen tot na Shabbat. Alles wat gedaan kon worden, moest ook worden gedaan. Ook vandaag heeft Lianne weer verder gewerkt aan operatie KeukenMoetSchoon, deze keer een beetje gedwarsboomd door de kokkinnen van de keuken. Zij zien het nut er niet echt van in en vinden het vervelend voor haar dat ze moet schoonmaken (iets wat hier als een rotklus wordt gezien) en boden haar allemaal andere taken aan of deden (heel lief) voor hoe je ook kon schoonmaken. Alleen deden ze dat met een waterslang. Op het stuk dat Lianne al onder handen had genomen, waardoor ze weer opnieuw kon beginnen -.-'. Hoe vaak Lianne ook probeerde uit te leggen dat het een afspraak was die ze met Daniel had gemaakt en dat ze het leuk vind om schoon te maken, het drong niet helemaal door.

Op vrijdag was Ramon nog steeds niet helemaal beter en hoefde er maar een paar uurtjes gewerkt te worden. Een heerlijk relaxte dag dus voor zowel Lianne als Ramon. Ramon begon zich al wel een stuk beter te voelen. Maar toen overviel HET SNOT Lianne. Het was niet zo ernstig, en ze kon nog prima functioneren, maar zo begint het altijd ...

Shabbat was heel fijn. We zijn naar een gezin geweest waar we door waren uitgenodigd. Ze kwamen uit Amerika en ook hier hebben we veel geleerd over de wetten en regels van het jodendom. Een soort background story die zij ons konden geven omdat ze ook echt goed Engels spraken. Veel mensen hier in het dorp weten het verhaal goed, maar kunnen zich niet uiten in het Engels, waardoor er voor ons veel vragen overblijven. Eenmaal thuis hebben we nog lekker samen qualitiy time doorgebracht, omdat we elkaar heel de week eigenlijk weinig hadden gezien door HET SNOT.

Gisteren was het dan zo ver: we hadden nog nooit zoveel kids gezien op het terrein. Het geluid van kinderstemmen was dan ook met een factor 10 toegenomen, iets wat je (zo weten we nu) vooral 's ochtends vroeg merkt. 'S avonds, toen iedereen op onze groep compleet was, gaf de moeder een soort openingsspeech, waarin ze de huisregels nog herhaalde. Van de per persoon vastgestelde bedtijden tot de regels wat betreft telefoon- en internetgebruik. Het was heel bijzonder om te zien hoe er echt een soort spanning heerste door de veranderende groep. De hele zomervakantie is er een groepssamenstelling geweest, die nu weer verandert omdat er kinderen terug zijn gekomen. Daarnaast vinden veel kinderen het spannend om naar school te gaan en waren er een aantal kinderen teruggekomen van een weekendje thuis. Een van de kinderen was zo moe van dat weekendje dat hij tijdens de jaaropeningspeech meerdere keren in slaap viel. Wetende wat zijn thuissituatie is, vinden wij het ook heel raar dat hij daar nog heen mag en dat voelt soms wel dubbel, omdat hij als hij thuis is geweest weer een aantal dagen nodig heeft om weer te wennen op de groep.

Vandaag is het 'normale' leven weer begonnen. De kinderen zijn naar school, komen straks lunchen en gaan dan weer terug en vanmiddag wordt het huiswerktijd en buitenspeeltijd. Onze tijd van rustig wennen is dan ook per vandaag gestopt en vanaf vandaag wordt het stevig doorbikkelen. We hopen daarom ook dat HET SNOT ons niet langer tegenhoudt, zodat we ons er volledig op kunnen storten :)

In de afgelopen week zijn we ons ook bewuster geworden van hoe moeilijk het is om zo'n groot dorp draaiende te houden. Neve Michael draait eigenlijk grotendeels op sponsors en omdat het in een groot deel van de wereld crisis is, zijn veel van de sponsors gestopt met sponsoren. Neve Michael krijgt veel minder dan de helft dat nodig is van de overheid om hun werk te doen en de rest moeten ze zelf bij elkaar sprokkelen. Gelukkig zijn er mensen die bijvoorbeeld specifieke uitjes sponsoren, zodat de kinderen er nog niet al te veel van merken. Mocht het nou zo zijn dat je dit leest en Neve Michael wilt ondersteunen, kijk dan even op hun website: www.nevemichael.com om te weten hoe je dat kunt doen.

We willen jullie gebed vragen voor onze gezondheid en voor de relatie met de nieuwe kinderen die op onze groep en op het terrein zijn. We weten nog niet of we op deze groep blijven of ergens anders worden aangesteld en het is voor vliegende keeps als ons erg belangrijk dat we dus door alle kids worden toegelaten! Daarnaast willen we gebed vragen voor het stage-gedeelte van Ramon. Op dit moment kan hij nog niet echt iets doen wat te maken heeft met zijn stage, en we hopen dat hij ergens wordt ingezet wat hij kan gebruiken voor school!

xx Ramon en Lianne